Het gebruik van plastic woorden, zoals hernieuwbaar, duurzaam en groen is voor velen een manier om door te gaan met onze eeuwige groei. Terwijl krimp het echte toverwoord is.
Hieronder de aanleiding voor dit bericht (in het Engels)
https://thetyee.ca/Analysis/2023/04/07/Rising-Chorus-Renewable-Energy-Skeptics/
Hernieuwbare energie lijkt het nieuwe toverwoord. Wat bedoelen we daarmee, en gaat dat de klimaatverandering tegen?
Allereerst: Hernieuwbare energie bestaat niet. Net als het woord ‘duurzaamheid’ en ‘groene energie’ is het een woord wat voor van alles wordt gebruikt. Met de bedoeling dat we kunnen doorgaan zoals we altijd hebben gedaan. Groeien, ten koste van de planeet en het leven óp de planeet.
Wat zegt Wikipedia over hernieuwbare energie?
“hernieuwbare energie is energie waarover de mensheid voor onbeperkte tijd kan beschikken en waarbij, door het gebruik ervan, het leefmilieu en de mogelijkheden voor toekomstige generaties niet worden benadeeld.” (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Duurzame_energie)
Dit is eenvoudig niet waar:
Alles wat de mens ontwikkeld, moet eerst ergens van de planeet worden gewonnen. Alleen dát proces kost al energie waar niet over wordt gesproken. Élke machine kost fossiele brandstoffen om te kunnen worden geproduceerd. Ik zal dat aan de hand van een voorbeeld duidelijk proberen te maken.
Neem windturbines:
De voet van de windturbine staat in beton. Om beton te maken heb je nodig: cement; water; middelen zoals zand, grind en granulaat; vulstoffen en hulpstoffen (bron: Betonhuis). Omdat daarmee niet duidelijk is welke vulstoffen en hulpstoffen worden gebruikt, gaat de website van Betonhuis daar dieper op in. Als je die stoffen zelf op zoekt, kom je tot de ontdekking dat het allesbehalve natuurlijke stoffen zijn. En produceren van niet-natuurlijke stoffen kost…. energie uit fossiele brandstof.
Het cement in het beton is een klimaat onvriendelijke stof. Daarover lees je hier meer. Om cement te produceren komt CO2 in de lucht. De stof die voor het overgrote deel van de klimaatcrisis zorgt.
Het staal van de windturbine is eerst met grote, diesel slurpende machines in ertsmijnen verzameld. Om een ertsmijn te maken heb je eerst veel energie nodig om bij het erts te kunnen komen.
Maker: Wilhelmien Marti
Vervolgens moet het ijzererts worden verzameld en getransporteerd naar de smelterij. Hier wordt het erts, door fossiele brandstoffen, omgesmolten tot staal. Dit staal moet vervolgens worden getransporteerd naar de volgende smelterij waar het verwerkt wordt tot de mast van de windturbine.
Het filmpje van school-tv geeft een duidelijke uitleg.
Dan de kop van de turbine: De wieken zijn gemaakt van een ingewikkelde samenstelling van materialen. In de kop zit een mechanisme wat gesmeerd wordt met verschillende soorten smeermiddelen. Hier een website daarover. Dan een filmpje van de fabricage van de wieken, dan een filmpje van het binnenste van de turbine en de kop.
Overigens, ondanks dat de kop van het artikel anders doet vermoeden, worden wieken, volgens dit artikel, nog steeds als afval gestort.
Omdat dit ‘hernieuwbare’ energie wordt genoemd, heb je het idee dat deze turbine ‘forever’ energie, stroom, opwekt. Op een schone manier.
Deels klopt die bewering. Zolang de turbine draait, en er staat wind, wekt de rotor energie op. Maar het aandeel fossiele brandstof zit al verwerkt in de windturbine zelf. Na een jaar of 25 zijn de turbines aan vervanging toe. De wieken zijn onbruikbaar en worden weggegooid of versnipperd. Afval. De mast zou kunnen worden omgesmolten tot nieuw staal.
Helaas is de voorraad fossiele brandstof bijna op. Dus dat omsmelten gaat niet meer lukken… Zie daarvoor dit artikel (in het Engels).
https://thehonestsorcerer.medium.com/renewables-plug-pray-753752880b58
Kortom, en daar kom ik bij het filmpje van Klimaatwaarheid. Windturbines gaan onze honger naar energie niet compenseren. Het is niet groen, het is niet ‘goedkoop’, en het is zeker niet hernieuwbaar.
En dat is nog maar 1 onderdeel van de honger naar ‘duurzame energie’.
Er is maar één échte oplossing die duurzaam, en dus goed voor de planeet en het leven op de planeet is: minder gebruiken. Echter, en dat lees je overal op deze website: minder consumenten gebruiken minder energie. Kleine gezinnen met (g)een kind zijn het duurzaamste alternatief. Bovendien: We zullen moeten wennen aan een eenvoudigere manier om ons leven in te richten. Zelf de spullen repareren, en minder afhankelijk worden van (elektrische) energie. De Aarde wordt niet groter, en als we zo door blijven gaan wordt het wél steeds drukker.
Hallo,
Een eerlijk verhaal en ik ben bang dat u de spijker op zijn kop slaat, ons kapitalistisch geloof functioneert alleen bij constante groei en consumptie, ik ben eigenlijk erg pessimistisch over het slagen van minder consumptief gedrag, heel Azie, zuid amerika en Afrika beginnen net op gang te komen en willen ook allemaal een auto en een grote TV.
Zelf woon ik nu in Brazilie waar mensen zich veel drukker maken om geld en bezit dan om het verwoesten van onze habitat. Zij willen alleen meer en beter naar ons voorbeeld.
Zoals het er nu voorstaat denk ik dat alleen snelle en harde maatregelen op korte termijn een oplossing bieden, maar dat zie ik ook niet snel gebeuren in de opportune politieke wereld. Ik ben bang dat het gewoon wachten is tot de spreekwoordelijke wal het schip keert.
Wij in de overontwikkwlde landen worden vaak gezien als voorbeeld voor landen in ontwikkeling. Als wij niet hard minderen in consumptie en aantal, is er geen ruimte voor ontwikkeling van zij die iets meer willen. Immers, een iets hogere levensstandaard voor de 4 miljard armsten gaat gepaard met meer consumptie, meer productie en dus meer CO2 uitstoot. Alleen Nederland heeft een ecologische voetafdruk alsof we 7 Planeten gebruiken (www.voetafdruknederland.nl)
Its not my first time to go to see this web page, i am browsing
this web site dailly and take nice facts from here all the time.
Thank you for this positive feedback
I am really grateful to the holder of this web site who has shared this fantastic paragraph at here.
I’m glad to be of any help